خط ثلث

بنا به قولی، خط ثلث را ‌« ابوعلی بن مقله بیضاوی » (همان ابن مقله که در مطلب خط نسخ از او گفتیم ) ، در قرن سوم هجری ابداع کرده و بعد از آن « ابن بواب » انواع گوناگون ثلث تزیینی را ابداع کرد و اوست که زیبایی و ظرافت را به این خط اضافه کرده .

از دلایلی که برای گذاشتن نام ثلث بر این نوع خوشنویسی می گویند داشتن 3/1 سطح (خطوط مستقیم) و 3/2 دور (خطوط انتهایی) در داخل کلمات آن هست. از هنرمندان ثلث نویس معاصر می‌توان افراد زیر را نام برد:

1-حامد آلامدی در ترکیه

2- هاشم محمد بغدای در عراق

3- احمد نجفی زنجانی

و 4- طاهر در ایران

‌الفبای کشیده و بلند و دوایر نسبتاً کم عمق و باز تو در تو نوشته شدن از خصوصیات این نوع خوشنویسی است. همین تو در تو نوشتن و سوار بر یکدیگر شدن کلمات باعث شده تا از درجه خوانایی آن کم ‌شود.

این خط از لحاظ ظاهری بی شباهت به خط محقق نیست با این تفاوت که در این خط برخلاف محقق دور حروف بیشتر و اندازه آنها کوچکتر است. ریتمی که در اثر تکرار ضربه‌های عمودی و بلند حروف در این خط ایجاد می‌شود القاء کننده قدرت عظمت و بزرگی است. مهمترین کاربرد خط ثلث در کتیبه نویسی است خط ثلث دارای بار مذهبی نیرومندی می‌‌باشد و به همین لحاظ در دوره پس از انقلاب در آثار گرافیکی برای نوشتن آیات قرآن و ادعیه بکار می‌رود. همچنین در عناوین برخی مجله‌ها پشت جلد کتاب و طرح تمبر و … نیز بکار برده می‌شود. خط ثلث با ساختارى ایستا و موقر، بیشتر در تزئین کتاب‌ها و کتیبه‌ها به‌کار مى‌رفته است. انواع گوناگون ثلث تزئینى توسط ابن‌ مقله، ابن‌بواب و یاقوت ابداع شده که براى کتابت قرآن و دیگر کتب مذهبى بکار مى‌رفته است. ابن‌بواب زیبایى و ظرافت را با خط ثلث همراه کرد. خط ثلث در ایران براى نوشتن عنوان سوره‌هاى قرآن کریم، پشت جلدنویسی، سرلوحه‌ها، و بخصوص در کتیبه‌ها و کاشى‌کارى‌ها بکار رفته‌است و هنوز نیز رایج است.

خطاطان خط «ثلث» را مادر خطوط گفته‌اند. ثلث خطی است که از کوفی استخراج شده و ابداع آن را به ‌ابوعلی بن مقله بیضاوی شیرازی معروف به ابن مقله ‌که در قرن سوم هجری می‌‌زیسته است نسبت داده‌اند. یکی از دلایلی که برای گذاشتن نام ثلث بر این نوع خوشنویسی آورده شده است داشتن ۱/۳ سطح (خطوط مستقیم) و ۲/۳ دور (خطوط انتهایی) در داخل کلمات آن می‌‌باشد.

‌الف‌های کشیده و بلند و دوایر نسبتاً کم عمق و باز از خصوصیات این خط است. در خط ثلث کلمات خیلی تو در تو و سوار بر یکدیگر نوشته می‌شوند به همین علت درجه خوانایی آن کم می‌شود. 

این خط از لحاظ ظاهری بی شباهت به خط محقق نیست با این تفاوت که در این خط برخلاف محقق دور حروف بیشتر و اندازه آنها کوچکتر است. ریتمی که در اثر تکرار ضربه‌های عمودی و بلند حروف در این خط ایجاد می‌شود القاء کننده قدرت عظمت و بزرگی است. مهمترین کاربرد خط ثلث در کتیبه‌نویسی است خط ثلث دارای بار مذهبی نیرومندی می‌‌باشد و به همین لحاظ در دورهٔ پس از انقلاب اسلامی در آثار گرافیکی برای نوشتن آیات قرآن و ادعیه به‌کار رفته است. همچنین در عناوین برخی مجله‌ها پشت جلد کتاب و طرح تمبر و مانند آن‌ها نیز دیده می‌شود.

بهرنگی: ماهی سیاه کوچولو

شب چله بود. ته دریا ماهی پیر دوازده هزار تا از بچه ها و نوه هایش را دور خودش جمع کرده بود و برای آنها قصه می گفت:
"یکی بود یکی نبود. یک ماهی سیاه کوچولو بود که با مادرش در جویباری زندگی می کرد.این جویبار از دیواره های سنگی کوه بیرون می زد و در ته دره روان می شد.
خانه ی ماهی کوچولو و مادرش پشت سنگ سیاهی بود؛ زیر سقفی از خزه. شب ها ، دوتایی زیر خزه ها می خوابیدند. ماهی کوچولو حسرت به دلش مانده بود که یک دفعه هم که شده، مهتاب را توی خانه شان ببیند!
مادر و بچه ، صبح تا شام دنبال همدیگر می افتادند و گاهی هم قاطی ماهی های دیگر می شدند و تند تند ، توی یک تکه جا ، می رفتند وبر می گشتند. این بچه یکی یک دانه بود - چون از ده هزار تخمی که مادر گذاشته بود - تنها همین یک بچه سالم در آمده بود.
چند روزی بود که ماهی کوچولو تو فکر بود و خیلی کم حرف می زد. با تنبلی و بی میلی از این طرف به آن طرف می رفت و بر می گشت و بیشتر وقت ها هم از مادرش عقب می افتاد. مادر خیال میکرد بچه اش کسالتی دارد که به زودی برطرف خواهد شد ، اما نگو که درد ماهی سیاه از چیز دیگری است!
یک روز صبح زود، آفتاب نزده ، ماهی کوچولو مادرش را بیدار کرد و گفت:

یوزپلنگ آسیایی

دست و پاهای بلند، بدنى باریک و کشیده، سینه فراخ و شکم بالای او شبیه تازی است ولی بر خلاف سگ سانان سر کوچک و گرد، پوزه ای کوتاه و گوش هایی کوچک و گرد دارد. به طور کلی می توان آن را به" سگی با کله گربه" تشبیه نمود. رنگ پشت زردکمرنگ تا زرد متمایل به قرمز و زیر بدن سفید است. خالهایى گرد، سیاه و توپر و موهایى زبر و نسبتا کوتاه دارد. در بالغین خال های روی دم تدریجا در نیمه انتهایی به حلقه هایی بدل می شود که سیاه رنگ اند و آخرین حلقه پهن تر است. سر یوزپلنگ کوچک و گرد است و چشمانش در بالاى کاسه سر قرار دارد. خط سیاه شکیلی معروف به خط اشکی از گوشه چشمان یوزپلنگ تا اطراف بینى و دهانش امتداد دارد که احتمالا چشمان او را از آفتاب مصون می دارد و در شکار به او کمک می کند. جانور بالغ ناخن‌هایى کند و نیمه تورفته دارد که برخلاف سایر گربه سانان جمع نمی شوند.( هرچند بچه ها تا 6 ماهگی قادرند ناخن ها را جمع کنند.)

اندازه: طول سر و بدن یوزپلنگ بالغ بر ۱۱۲ تا ۱۳7 سانتیمتر، طول دم ۶4 تا 86 سانتیمتر و بلندى شانه‌هایش 71 تا 84 سانتیمتر است و وزن حیوان به ۳۴ تا ۵۴ کیلوگرم مىرسد. جنس نر یوز اندکى بزرگتر از جنس ماده است.( این اندازه ها مربوط به نمونه های جمعیت آسیایی است)

خصوصیات: برخوردارى از ستون فقرات انعطاف‌پذیر، کبد و قلب بزرگ، سوراخ بینى گشاد، ظرفیت بالاى ریه، بدن عضلانى و باریک، یوزپلنگ را تیزروترین شکارچى جهان ساخته است. آنها قادرند با سرعتی معادل 110 کیلومتر در ساعت بدوند.

زیستگاه: یوزپلنگ در دشت های بازو تپه ماهورهای واقع در مناطق استپی و بیابانی نیمه کویرى و زیستگاههاى باز دیگرى که طعمه در آن وجود داشته باشد دیده می شود. در ایران تعداد معدود یوزپلنگ آسیایى باقیمانده در مناطق حاشیه ای کویر مرکزی یافت می شوند

عادت و رفتار : یوزپلنگ از نظم اجتماعى منحصربه‌فردى برخوردار است. در ایران مطالعاتى درباره یوزپلنگ صورت نگرفته است، اما مطالعات انجام شده در آفریقا نشان می دهد که یوزپلنگ ماده به استثنای زمان مراقبت از توله ها به تنهایی زندگى می کند و یوز پلنگ نر در مراقبت از بچه ها نقشی بر عهده ندارد. توله ها به مدت هجده ماه در کنار مادرشان می مانند و طی این دوره که از اهمیتى بالا در در زندگى توله ها برخوردار است، چگونگى شکار و گریز از گزند شکارچیان دیگر مانند پلنگ، کفتار و گرگ را می آموزند.

در ۱۸ ماهگى توله ها از مادر جدا می شوند. از این پس ممکن است توله‌ها با هم‌شیران خود حتى تا ۶ ماه به سر برند. در دو سالگى هم‌شیران مادهْ بقیه را ترک می کنند و نرهاى جوان با هم می مانند. در واقع نرها به تنهایى یا همراه با برادران خونى خود زندگى می کنند اما ماده ها به جز زمان بچه داری، تنها زندگی می کنند. برخى از این گروهها براى خود حوزه ای تعیین میکنند تا یوزپلنگ ماده را براى جفت‌گیرى جلب کنند. این حوزه ها اغلب در جاهایى است که در آن طعمه و آب کافی وجود داشته باشد. در فصل جفت گیری هر نر برای خود قلمروی را انتخاب می کند، در این فصل نزاع های خشنی میان نرهاى گروه در دفاع از حدّ و مرز قلمرو‌شان صورت می گیرد. یوزپلنگ ها معمولاً صبح زود یا غروب به شکار می روند، پس از انتخاب طعمه که معمولا حیوانات ضعیف تر می باشند به صورت غیر محسوس به آنها نزدیک شده و پس از رسیدن به فاصله حدود ۱۰ تا ۳۰ متر حمله ناگهانی خود را شروع می کنند، پس از به زمین انداختن طعمه گلوی او را با دندان هایش فشار می دهد تا خفه شود. تعقیب طعمه معمولا ۲۰ ثانیه و به ندرت بیش از یک دقیقه بطول مى انجامد و در این زمان بیش از 500 متر شکارش را دنبال نمی کند. قریب به نیمى از تعقیب‌ها موفق‌آمیزند. برخی اوقات شکارچیان دیگر نظیر گرگ طعمه او را از چنگش بیرون می آورند. یوزپلنگ مانند پلنگ قادر به پنهان کردن طعمه اش از دسترس سایر گوشتخواران نیست و به همین دلیل بعد از خوردن یک وعده غذا در بیشتر اوقات باقیمانده را از دست می دهد.

تولیدمثل: بلوغ جنسى در حدود ۲۰ ماهگى رخ می دهد. زمان بارداری 95 روز و تعداد توله‌ها 1 تا 6 و معمولا ۴ تا ۵ عدد است. توله ها در هنگام تولد حدود ۳۰۰ گرم وزن و ۳۰ سانتیمتر طول دارند. رنگ آنها خاکسترى تیره است و موهاى بلندی بر پشتشان دارند. این موها چند فایده دارد، از جمله استتار آنها در میان بوته زار های خشک و پنهان نگاهداشتن آنها از دیدرس شکارچیان دیگر. این موها همچنین توله یوز را به" رودک که حیوان مهاجمی است شبیه می کند، که نوعى جنبه دفاعى دارد. بچه ها به دلیل جمع شدن ناخنها تا شش ماهگی قادرند از درخت بالا بروند.

تغذیه: یوزپلنگ در ایران عمدتاً از جبیر، آهو، قوچ و میش، کل و بز و خرگوش وحشی تغذیه می کند.

دف

دف از سازهای کوبه ای است که در ساخت آن از چوب، پوست و فلز استفاده می شود.

این ساز شبیه به دایره ولی بزرگ‌تر از آن است. چنانکه از کتاب‌های موسیقی و نوشته‌ها و اشعار بر می‌آید، در دوره اسلامی ایران، این ساز برای پشتیبانی از ساز و حفظ وزن به کار می‌رفته و رکن اصلی مجالس عیش و طرب و محافل اهل ذوق و عرفان بوده که قوالان هم با خواندن سرود و ترانه آن را به کار می‌بردند. در کتاب‌های لغت در معنی دف یا دایره می‌نویسند: آن چنبری است از چوب که بر روی آن پوست کشند و بر چنبر آن حلقه‌ها آویزند.

کمانه یا بدنه این ساز دایره ای شکل و قطر دهانه آن حدود 60 سانتی متر است. در طول جدار داخلی کمانه، در فواصل معین، حلقه هایی فلزی نصب شده اند و بر یک طرف دهانه پوست کشیده شده است. این ساز را هنگام نواختن به طور عمودی، کمی مایل به سمت چپ بدن با دو دست می گیرند و با انگشتهای هر دو دست به سطح پوست ضربه می زنند. دف علاوه بر استفاده در آیین های خاص عرفانی امروزه در همراهی با سازهای دیگر و گروه نوازی نیز بسیار به کار می رود. بیشتر وزن دف بر روی دست چپ قرار می گیرد و با فشردن انگشت شست دست راست بر روی کمانه سنگینی ساز را متعادل می سازند.

کمانه

طوقه چوبی دور دف را کمانه می گویند و ضخامت آن از طرف دهانه پوست دار حدود 2 تا 3 میلی متر و از طرف دهانه باز حدود یک و نیم سانتی متر و عرض آن حدود 6 سانتی متر است.

کمانه به دو صورت ساخته می شود:

الف. کمانه "یک کمه" از چوبی به ضخامت یک و نیم سانتی متر ساخته می شود. دو سر چوب را طوری به هم متصل می کنند که به شکل دایره در می آید و از نظر وزن نسبت به انواع دیگر سبک تر است.

ب. کمانه "دو کمه" از دو چوب به صخامتهای حدود نیم و عرض 6 سانتی متر که بر بروی یکدیگر پرس شده اند ساخته می شود. این نوع کمانه از از نظر وزن سنگین تر از انواع دیگر و در مقابل فشار کشش پوست مقاوم تر است و تاب بر نمی دارد.

شستی

روی کمانه از طرف دهانه باز، فرو رفتگی کوچکی ایجاد می کنند که محل استقرار انگشت شست دست چپ است و در ثابت نگه داشتن دف بر روی دست موثر است.

پوست

برای دف از پوست کهنه گوسفند یا بز یا آهو که ضخامت آن در تمام نقاط یکسان است استفاده می شود. انواع پوست پلاستیکی هم اخیرا معمول شده که در مقابل رطوبت و حرارت مقاوم تر است و صدا دهی آنها شفاف تر و قوی تر است و نوع غیر سنتی صدای دف را ارائه می دهند.

پوست مصنوعی

پوست مصنوعی نسبت به پوست های طبیعی خواصی دارد که از جمله آن می توان به

• داشتن کوک ثابت
• قابلیت کوک با نت برای هر دف معین
• یک دستی ضخامت سطح پوست دف
• یک دستی کشش و یک دستی مواد سازنده در کل پوست
• عدم جذب رطوبت در نتیجه عدم تغییر حالت بر اثر آن
• عدم تغییر کوک در حال اجرا
• تاب بر نداشتن کمانه به دلیل کشش یک سان پوست
• صدای استاندارد شده همانند سازهای ارکستر و سمفونی

تجزیه نشدن توسط باکتری ها و میکروب ها

• نداشتن بوی نا مطبوع
• عدم ایجاد بیماری و حساست
• عدم افت ارزش ساز به دلیل عدم افت کیفیت پوست آن
• پر طرفدار تر از سازهایی با پوست طبیعی

پوست طبیعی

برای ساختن دف با پوست طبیعی، از پوست حیواناتی همانند گوسفند، بز، آهو و میش استفاده می گردد.پوست مناسب پوستی است که کهنه باشد.برای امتحان، اگر به پوستی آب بزنیم و از آن بوی نامطبوع ساطع نشود، پوست کهنه است.

پوست باید به خوبی دباغی شده باشد، یعنی ضخامت تمام نقاط آن یکسان باشد.برای دباغی پویت نباید از موادی همانند آهک که در صنایع چرم سازی به کار می رود، استفاده شود.بلکه باید در آب خوابانده شود و به مرور زمان موها را از پوست جدا نمود.آهک و مواد شیمیایی که در چرم سازی به کار می رود، چربی پوست را از بین می برند و در صدای آن تاثیر بدی می گذارند.

پوست دف را نباید خیلی گرم کرد چون احتمال پاره شدن پوست وجود دارد.در ضمن، ممکن است در اثر کشیدگی زیاد پوست، کمانه کج شود.گرم کردن پوست، باعث خشک شدن چربی پوست شده و ساز را بد صدا می کند.حتی الامکان نباید به پوست دف آب زد چرا که در دراز مدت، بر کیفیت صدای آن اثر گذار است.

اگر پوست دف در اثر گرمی هوا یا آفتاب بسیار کشیده شود، می توان آنرا از طرف پوست روی زمین صاف یا موزاییک شده گذار تا رطوبت زمین را آهسته آهسته به خود جذب کند.

پوست را نباید روی آتش گرم کرد.برای گرم کردن پوست باید از هوای خشک، آفتاب یا تشک برقی استفاده کرد.اگر هیچ کدام از موارد در دسترس نبود، ناگزیر از هیتر برقی یا آتش استفاده می شود.لازم به ذکر است که در این روش، احتمال وقوع شوک حرارتی، پاره شدن پوست، خشک شدن چربی پوست و در نهایت پاره شدن پوست را به همراه دارد.برای جلوگیری از این مورد، باید دف را به فاصله مناسبی از آتش گرفت.باید دف را دایما بر روی حرارت بچرخانیم تا پوست تدریجا منقبض شود.با دست دما را کنترل می کنیم و اگر در جایی دمای پوست از حد مطبوع بیشتر باشد، دف را به صورت رفت و برگشتی ( بادبزنی ) حرکت می دهیم تا آن جایی که دف انقباض لازم را کسب کند.

حلقه ها

در جدار داخلی کمانه قلاب های کوچکی به فاصله یک سانتی متر از یکدیگرو فاصله 3 سانتی متر از پوست نصب شده اند که به هر یک از آنها حلقه هایی فلزی در دسته های چهار تایی آویخته شده اند و با حرکت دادن دف در جهت های مختلف حلقه ها به پوست می خورند یا با نوعی حرکت دیگر ، خود حلقه ها به صدا در می آیند.

گل میخ

برای محکم کردن پوست دف بر روی کمانه، پوست را در جدار بیرونی کمانه با میخ های سر تخت(شبیه پونز) مهار می کنند که به آنها "گل میخ" می گویند. در ساخت بعضی دف ها پوست را با چسب یا سریش روی جدار بیرونی کمانه می چسبانند.

انواع هم خانواده دف:

الف . دایره: نوع کوچکتر و مجلسی دف را با همان ویژگی های ساخت و پوست و حلقه ، دایره می گویند. قطر دهانه دایره حدود 35 سانتی متر است. دایره در واقع نوع بزمی در مقابل نوع آیینی دف است.

ب . دایره زنگی: این ساز از کمانه چوبی دایره شکلی به قطر تقریبی 25 سانتی متر و عرض تقریبی 5 سانتی متر تشکیل شده و بر یک طرف دهانه آن پوست چهار پایان یا نوعی پوست پلاستیکی کشیده شده است. در بعضی مواقع هر دو دهانه دایره زندگی باز و بدون پوست هستند. در طول جدار کمانه و در فواصل نزدیک، شکافهایی ایجاد شده اند. و داخل آنها سنج های مضاعف کوچکی نصب شده اند که با میله ای باریک که از سوراخ میان سنج عبور می کندبه دو طرف شکافها متصل هستند. صدای دایره زنگی از ضربه ای که با دست راست بر پوست وارد می شود و نیز از برخورد سنج ها به یک دیگر حاصل می شود.

چرا دچار آفتاب‌سوختگی می‌شویم؟

برگردان: 

احسان سنایی

ساینس دیلی − پژوهش‌گران دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا-سن‌دیه‌گو، طی گزارشی که در نسخه آنلاین شماره هشتم ژوئیه نشریه Nature Medicine انتشار یافته برنهاده‌اند که ساز و کار زیستی ِ آفتاب‌سوختگی – که همان عکس‌العمل التهاب‌آور و دردآلوده دستگاه ایمنی‌مان به پرتوهای فرابنفش خورشید باشد – حاصل آسیب‌های وارده به RNA سلول‌های پوستی است.

 

به‌گفته این دانشمندان، شاید این یافته‌ها بالاخره راه پیشگیری از التهاب پوستی را پیش پای‌مان بگذارند و اشاراتی هم به ضوابط پزشکی و فرآیندهای درمانی‌شان داشته باشند. ریچارد گالو (Richard Gallo)، استاد پزشکی دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا-سن‌دیه‌گو که سرپرست این پژوهش بوده می‌گوید: "بیماری‌هایی نظیر پسوریازیس را می‌شود از طریق پرتودرمانی ِ فرابنفش درمان کرد؛ اما ضایعات جانبی آن می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد. یافته‌های ما راهی پیش پای‌مان گذاشته تا تأثیرات مثبت پرتودرمانی را بگیریم و بیماران‌مان را هم از خطر پرتوهای مضر فرابنفش، مصون داریم. همچنین برخی افراد، همچون مبتلایان به لوپوس، حساسیت بیشتری به پرتوهای فرابنفش دارند، که ما درصددیم ببینیم آیا می‌شود از طریق سد کردن فرآیندی که بدان پی برده‌ایم، کمکی به آن‌ها کرد یا نه".

 
گالو و نویسنده اصلی این مقاله، ژامی برنارد (Jamie Bernard) که پژوهش‌یار فوق‌دکتراست، به اتفاق همکارانشان متوجه شده‌اند اشعه UVB قابلیت شکستن و درهم پیچاندن میکرو-RNAهای غیرکدبندی‌شده را دارد – نوع به‌خصوصی از RNA که هیچگونه دخالت مستقیمی در تولید پروتئین ندارد. سلول‌هایی که اشعه دیده‌اند، این RNA تغییرشکل‌یافته را رها کرده و سلول‌های سالم‌ همسایه‌شان را هم تحریک می‌کنند و لذا فرآیند زنجیرواری به‌شکل واکنش التهاب‌آور دستگاه ایمنی‌مان به‌منظور حذف سلول‌های آسیب‌دیده، کلید می‌خورَد. این فرآیند را ما به‌شکل آفتاب‌سوختگی می‌بینیم و حس می‌کنیم.

 

گالو در این‌باره می‌گوید: "عکس‌العمل التهابی [پوست]، برای شروع فرآیند ترمیم سلولیْ مهم است. همچنین معتقدیم که فرآیند التهاب پوستی، سلول‌های به‌شدت آسیب‌دیده را تا پیش از سرطانی شدن‌شان نابود می‌کند. البته چنین فرآیندی ناقص است و با شدت یافتن پرتوهای فرابنفش، احتمال سرطانی شدن سلول‌ها هم افزایش می‌یابد". او می‌گوید هنوز معلوم نیست که مؤلفه‌هایی نظیر جنسیت، تغییر رنگ پوست و ساختار ژنتیک فردی، چگونه در ساز و کار آفتاب‌سوختگیْ دخالت می‌کنند. "ژنتیک، ارتباط نزدیکی با قابلیت مقاومت علیه مضرات پرتوهای فرابنفش و بروز سرطان‌های پوستی را دارد. از طریق مدل‌سازی‌های ژنتیکی موش‌ها متوجه شده‌ایم که ژن‌های به‌خصوصی قابلیت تغییر نحوه آفتاب‌سوختگی موش‌ها را دارند. انسان‌ها هم میزبان ژن‌های مشابهی هستند، اما معلوم نیست اگر [این سلول‌ها] متحمل جهش‌هایی هم بشوند، آیا عکس‌العمل‌شان در قبال اشعه خورشید عوض خواهد شد یا نه".

منبع: Science Daily

طرحهای کارت ویزیت

بلدرچین

 گونه : بلدرچین Coturnix Coturnix
خانواده : قرقاول Phasianidae
راسته : ماکیان‌سانان Galliformes
- بلدرچین معمولی یک پرنده کوچک بازیگوش است که در تمام مدت از اروپا و شرق دور تا چین مهاجرت می‌کند. با وجود بال‌های کوچک این پرنده پر طاقت هزاران کیلومتر را می‌پیماید.

Key Facts
اندازه‌ها : size
طول: 16 تا 18 سانتیمتر
طول بال‌ها: 32 تا 35 سانتیمتر
وزن نر: 85 تا 110 گرم
وزن ماده: 90 تا 120 گرم

زاد و ولد : Breeding
سن بلوغ: 1 سال
فصل زاد و ولد: متغیر بر حسب مکان و موقعیت
تخم‌ها: معمولاً 8 تا 13 تخم
روی تخم خوابیدن: 17 تا 20 روز
دوران جوجه‌آوری: 19 روز